| De ernstige tekortkomingen in het functioneren van de democratische instellingen van Turkije zijn in 2021 nog vergroot. De democratische terugval hield aan en de structurele tekortkomingen van het presidentiële systeem bleven bestaan. Belangrijke aanbevelingen van de Raad van Europa en zijn organen zijn niet opgevolgd. Daardoor nemen de mensenrechtenschendingen in het land toe. Deze speciale editie van onze nieuwsbrief is gericht op het mensenrechtenoverzicht van Turkije in 2021. i) Recht op leven en verbod op foltering Volgens het jaarverslag dat de schendingen van rechten documenteert die in 2021 in heel Turkije zijn gepleegd en dat is vrijgegeven door het parlementslid van de Republikeinse Volkspartij (CHP) Istanbul en vicevoorzitter van de parlementair onderzoekscommissie voor de mensenrechten, Sezgin Tanrıkulu, is het recht op leven van 2.964 mensen geschonden en 3.145 mensen werden vorig jaar onderworpen aan foltering en onmenselijke of vernederende behandeling. Human Rights Watch (HRW) Wereldrapport 2022 vermeldt ernstige mensenrechtenschendingen met betrekking tot marteling en slechte behandeling. ii) Willekeurige gevangenneming en gedwongen verdwijningen Willekeurige gevangenneming is een veel voorkomende en toenemende mensenrechtenschending in Turkije. De regering van Erdogan gebruikt Willekeurige gevangenneming als een middel om tegenstanders in het land te onderdrukken. De Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa (PACE) heeft Turkije bekritiseerd vanwege de straffeloosheid die het de plegers van gedwongen verdwijningen in een groot aantal gevallen in een conceptrapport heeft opgelegd. Volgens HRW worden ontvoeringen en gedwongen verdwijningen nog steeds gemeld en worden ze niet goed onderzocht. Degenen die het langst verdwenen zijn, zijn personen die volgens de autoriteiten banden hebben met de Gülen-beweging. Enkele voorbeelden van willekeurige gevangenneming zijn: – Studenten die zich bij de protesten van Bogazici hebben aangesloten, worden willekeurig vastgehouden. Zie de verklaring van The Observatory for the Protection of Human Rights Defenders, een samenwerkingsverband van de World Organization Against Torture (OMCT) in deze link. – Hüseyin Galip Küçüközyiğit, een voormalig ambtenaar, verdween op 29 december 2020 in Ankara. Op 14 juli 2021 hebben de autoriteiten zijn familie laten weten dat hij in voorarrest was gehouden. iii) Gerechtelijke onafhankelijkheid en rechtstaat Ondanks de introductie van het Mensenrechtenactieplan in 2021, slaagt de regering van Erdogan er niet in om de Turkse wetten in overeenstemming te brengen met de internationale mensenrechtenwetgeving en -normen, en sleutelt ze eerder aan de randen van een systeem dat wordt gekenmerkt door de toenemende uitholling van de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht. Zie het Amnesty Internationaal Report over dit onderwerp via deze link. iv) Vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst en vrijheid van meningsuiting Volgens het Freedom House heeft Turkije 32/100 gescoord op het respecteren van burgerrechten en politieke rechten en word geclassificeerd als een ‘niet vrij’ land in 2021. Vervolgingen en intimidatiecampagnes tegen politici van de oppositie, prominente leden van het maatschappelijk middenveld, onafhankelijke journalisten en critici van het steeds agressievere buitenlandse beleid van Turkije gingen het hele jaar door. De reguliere media, met name televisiezenders, weerspiegelen de standpunten van de regering en hebben vaak identieke krantenkoppen. Hoewel sommige onafhankelijke kranten en websites blijven bestaan, staan ze onder enorme politieke druk en worden ze regelmatig het doelwit van vervolging. Direct na de zogenaamde poging tot staatsgreep in 2016 werden meer dan 150 mediakanalen gesloten. Tenslotte, stond Turkije op de eerste plaats met betrekking tot schendingen van de vrijheid van meningsuiting in 2021, zo onthulde het jaarlijkse activiteitenverslag van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) op 25 januari. v) Recht op een effectieve remedie en verbod op discriminatie a. Vluchtelingen en Migranten Minderheden, zoals Koerden en Alevieten, en vluchtelingen in Turkije leden het hele jaar door onder schendingen van rechten, haat zaaiende uitlatingen en aanvallen. Zie het Stockholm Freedom Centre-rapport met betrekking tot deze schendingen. b. Vrouwenrechten en LGBT+ Turkije is het eerste land dat zich heeft teruggetrokken uit het Verdrag van Istanbul. het terugtrekken in maart kreeg internationaal veel kritiek en leidde tot protesten van vrouwenrechtenorganisaties. Het betekent een grote ommekeer voor de inspanningen om gender gerelateerd geweld te bestrijden en de rechten van vrouwen in Turkije te bevorderen. De regering verbood de jaarlijkse LGBT Pride-mars in Istanbul voor het zevende achtereenvolgende jaar en de politie heeft demonstranten met geweld uiteengedreven en vastgehouden. Hoge regeringsfunctionarissen hebben bij verschillende gelegenheden discriminatie van LGBT’s aangevallen en aangemoedigd in hun politieke toespraken. c. Gulen Movement Volgens het General Country of Origine Information Report Turkey, gepubliceerd in maart 2021 door het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Nederland, heeft de Turkse regering Gülen-aanhangers aangeklaagd en vervolgd op basis van criteria zoals; -Een bankrekening hebben bij Bank Asya -Een app genaamd ByLock op hun mobiele telefoon hebben -Een abonnement hebben op de Zaman-krant -Geschoold op een Gülenschool – Hun kinderen naar een Gülenschool gestuurd -Een arbeidsovereenkomst hebben met een bedrijf, nieuws organisatie of NGO die is aangesloten bij de Gülen-beweging -Geld hebben gedoneerd aan een Gülenistische NGO -Positief gesproken over Gülen in het openbaar Het rapport benadrukt dat de strijd van de Turkse autoriteiten tegen de Gülen-beweging niet beperkt was tot het grondgebied van Turkije zelf, wat in 2021 nog steeds het geval is. In dit verband verzoekt Turkije buitenlandse regeringen om Gülenisten uit te leveren. d. Pushbacks Een onderzoeksrapport van Telegraph, dat op 16 december is gepubliceerd, geeft aan dat er 233 controversiële pushbacks waren van migranten uit Turkije door Griekenland tussen May 2021 en December 2021. Het terugduwen van vluchtelingen naar landen waar ze uit zijn gevlucht, is illegaal volgens het internationale recht van non-refoulement. Ondanks dat Griekenland illegale pushbacks ontkent, is er beeldmateriaal, waaronder foto’s die verwondingen tonen die zijn toegebracht tijdens marteling door de Griekse autoriteiten en een getuigenis van een van de mannen, zal deze ontkenning aanvechten. |
